We zijn ons er nauwelijks van bewust! Als we een foto maken, denken we vaak dat we iets origineels op de foto zetten. In feite doen gebruiken we thema’s, composities en inkaderingen, die al sinds 1900 gecodeerd en gereglementeerd zijn. Datzelfde is het geval als we nadenken over een nieuw fototoestel, digitaal is nu de norm! Wat we niet (willen) zien is de samenspanning tussen de tijdschriften en de industrie, die ons probeert wijs te maken dat we nog betere foto’s zullen maken met de allernieuwste apparaten. De personen op de nieuwe media, influenzers en bloggers, trappen in dezelfde val! Met de nieuwste apparaten (uit 2020) foto’s maken volgens de normen van 1900. Dat is toch wel vreemd. Creativiteit staat voorop in de aanprijzingen voor de modernste fototoestellen. Dat is ook wel nodig: alle toestellen kunnen op automaat de standaard beelden met de prachtigste techniek vastleggen zonder dat de bediener ook maar iets bijdraagt. Dan staat de controle van de creativiteit tegenover de niet-controle van de automaat.
Misschien toch weer terug naar de slow fotografie: die met het filmpje en het middenformaat, zoals de Hasselblad V of de Rolleicord en -flex of zelfs de Mamiya C220 of C330. En ook de doka weer terughalen! Dan moet je zelfs nadenken over je eigen schaduw in het beeld: De beroemde fotograaf Walker Evans, maakte met groot formaat camera een foto vaneen persoon en zette zijn eigen schaduw erop: daarmee kon je zien dat et beeld authentiek is. Nu geldt het als doodzonde: de schaduw van de fotograaf in beeld is een typische beginners fout die alleen snapshooters maken. Waarom is die schaduw eigenlijk een probleem?