NEDERLANDS

Er is iets vreemds aan de hand! Ik ben langzaam de resultaten van mijn verkenning van de Leica SL2 en de Summilux-SL aan het verwerken en stuit daarbij op merkwaardige resultaten. Het eerste, minder merkwaardige resultaat is het feit dat op de SL2 het Summilux-SL en het Summilux-M objectief praktisch gelijk presteren, althans in het midden en op de testkaarten die ik gebruik. Wel merkwaardig zijn de prestaties bij de verschillende diafragma-openingen. Al bij volle opening presteren beide objectieven al bijna zo goed als bij de midden diafragma’s waar normaliter de beste prestaties zijn te verwachten. De Summilux-M wordt herkend door de software van de SL2, omdat dit objectief al de elektronische identificatie heeft. Het vermoeden is nu sterk dat de software in de camera de prestaties opkrikt.Bij de M8.2 zijn de prestaties van de SX-M zoals verwacht: langzame stijging van volle opening to f/5.6 en daarna een afzwakking tot f/16.
Ook de vele recente en super-lichtsterke objectieven van Canon, Nikon en Panasonic (van 0.95 tot 1.4) vertonen bij volle opening bij testopnames opmerkelijk goede resultaten. Ondanks de vele lenselementen en de grotere diameter van de bajonet vatting lijken deze resultaten een beetje over-the-top te zijn. Omdat die moderne objectieven alleen op digitale en eigen merk camera’s passen is het niet na te gaan of en in hoeverre de software inderdaad de objectief ontwerpers een handje helpt. Het is niet uit te sluiten en zet vraagtekens bij de zogenaamde objectief tests van de tijdschriften en de vele bloggers.

ENGLISH

Something strange is going on! I'm slowly processing the results of my exploration of the Leica SL2 and the Summilux-SL and I'm encountering strange results. The first, less remarkable result, is the fact that on the SL2 the Summilux-SL and the Summilux-M lens perform practically the same, at least in the middle and on the test cards I use. What is remarkable, however, is the performance at the different apertures. Already at full aperture both lenses perform almost as well as at the central diaphragms where normally the best performance can be expected. The Summilux-M is recognized by the software of the SL2, because this lens already has the electronic identification. The suspicion is now strong that the software in the camera increases the performance. With the M8.2, the performance of the SX-M is as expected: slow increase from full aperture to f/5.6 and then a decrease to f/16.
The many recent and super bright lenses from Canon, Nikon and Panasonic (from 0.95 to 1.4) also show remarkably good results at full aperture in test shots. Despite the many lens elements and the larger diameter of the bayonet mount, these results seem to be a bit over the top. Because these modern lenses only fit on digital and proprietary brand cameras, it is impossible to determine whether and to what extent the software actually helps the lens designers. It cannot be ruled out and questions the so-called lens tests of the magazines and the many bloggers.

NEDERLANDS
Volgens de heer Dr. Schuhmacher, die (althans voor mij) een zeer interessante website onderhoudt, is de fotografie markt voor 2020 in een desolate toestand. De grote vier in Japan (Canon, Nikon, Sony en Fuji) produceren te veel, hebben grote voorraden en ontwikkelen minder toestellen, want de kosten voor de omzetting naar spiegelloze camera’s en een nieuwe bajonet kosten veel geld. Dat moet worden terugverdiend door geringere ontwikkelkosten bij andere producten en door goedkopere productie en hogere prijzen. Alle fabrikanten gaan over op zinloze hogere pixel aantallen om de camera’s duurder te maken en zich te concentreren op het luxe marktsegment. ‘Zinloos’ want het zijn de echte professionele camera’s die nog met 20 -25 Mp sensoren werken. Als we uitgaan van 4K tv schermen als industrie standaard dan kan zelfs een 12 Mp sensor dit formaat gemakkelijk aan.
De meeste van die Japanse bedrijven zijn mengbedrijven die een heel reeks diverse producten op de markt brengen en nauwelijks van alleen de fotomarkt moeten leven. Die bedrijven verleggen hun aandacht en productievolume naar andere markten. Zelfs Leica, dat toch uitsluitend in het luxe segment opereert, is aan het stoeien met luxe horloges, brillen en drones. Wie hoort er nog iets nieuws over de Leica S dezer dagen? De samenwerking met Huawei leverde een aanzienlijke kasstroom op, zo zeer dat de nieuwe CEO (nummer 7 sinds Kaufmann de fabriek in Solms heeft opgekocht en omgevormd tot een voor vele Leica afficionados ongrijpbare tempel in Wetzlar) droomt van een eigen smart phone die ongetwijfeld ut de koker van Huawei zal komen. De Andrioid besturingssoftware van Huawei is op dit moment in een crisis. Of die 80 nieuwe programmeurs de Leica wil hebben, het tij kunnen keren, staat in de sterren.
Veelzeggend is de stroom van speciale edities die Leica nu in de markt zet. Altijd als het concern in financiële problemen zit, wordt de special als reddende engel opgeroepen. Ook de nieuwe L-bajonet, door de cognoscenti als belangrijke vernieuwing uitgeroepen, is eigenlijk helemaal niet nieuw. Het is de oude T-bajonet en de kosten om die te ontwikkelen waren niet echt hoog omdat er zo weinig objectieven waren die gebruik maakten van die bajonet. Toch zijn de kosten nog zo hoog dat er een consortium voor nodig is om de kosten te delen.
De winstgevendheid van de fabrikanten van foto apparatuur staat op een kantelpunt of is zelfs al zo ver gedaald dat het alleen nog een kwestie van tijd is voordat een fusie ophanden is of zelfs een camera fabrikant de deuren sluit.
Er is nu al enige tijd geen sprake meer van een verzadigingsmarkt, maar van een krimpende markt. Het aantal zogenaamde enthousiaste fotografen, die voldoende geld hebben om de superdure producten te kopen, zal eerder afnemen dan toenemen. En video is niet ieders hobby.
Overaanbod en neerwaartse prijsdruk zullen voor 2020 de norm zijn. De nieuwste camera’s en objectieven presteren niet beter dan die van enkele generaties geleden, wat de influenzers ook mogen beweren. Je helpt tenslotte ook het milieu nog als je de huidige camera nou eens niet vervangt door een nieuwe. De productie pijplijn is vol en dat zijn de magazijnen ook.

ENGLISH
According to Mr. Dr. Schuhmacher, who (at least for me) maintains a very interesting website, the photography market for 2020 is in a desolate state. The big four in Japan (Canon, Nikon, Sony and Fuji) produce too much, have large stocks and develop fewer devices, because the costs of conversion to mirrorless cameras and a new bayonet cost a lot of money. This has to be recouped by lower development costs with other products and by cheaper production and higher prices. All manufacturers are switching to pointlessly higher pixel numbers to make the cameras more expensive in able to concentrate on the luxury market segment. Pointless' because it is the real professional cameras that still work with 20 -25 Mp sensors. If we assume 4K TV screens as industry standard then even a 12 Mp sensor can easily handle this size.
Most of those Japanese companies are mixing companies that bring a whole range of different products on the market and barely have to make a living from the photo market alone. These companies shift their attention and production volume to other markets. Even Leica, which operates exclusively in the luxury segment, is frolicking with luxury watches, eyel-glasses and drones. Who heard anything worthwhile about the Leica S these days? The cooperation with Huawei generated a considerable cash flow, so much so that the new CEO (number 7 since Kaufmann bought the factory in Solms and transformed it into an, for many Leica afficionados elusive, temple in Wetzlar ) dreams of having his own smart phone that will undoubtedly come from Huawei. Huawei's Andrioid operating software is currently in crisis. Whether or not he wants 80 new programmers these numbers are to small to be able to turn the tide.
Significant is the flow of special editions that Leica is now putting on the market. Whenever the company is in financial trouble, the special is called up as a saving angel. Also the new L-bayonet, declared by the cognoscenti as an important innovation, is actually not new at all. It is the old T-bayonet and the costs to develop it were not really high because there were so few objectives using that bayonet. Nevertheless, the costs are still so high that a consortium is needed to share the costs.
The profitability of photographic equipment manufacturers is at a tipping point or has already fallen so far that it is only a matter of time before a merger is imminent or even a camera manufacturer closes the doors.
For some time now there is no longer a saturated market, but a shrinking market. The number of so-called enthusiastic photographers, who have enough money to buy the super expensive products, is more likely to decrease than increase. And video is not everyone's hobby.
Oversupply and downward pressure on prices will be the norm for 2020. The latest cameras and lenses do not perform better than those of a few generations ago, no matter what the influencers may claim. After all, if you don't replace the current camera with a new one, you'll be helping the environment. The production pipeline is full and so are the warehouses.